Ég hugsa það sé ómögulegt að setja sig í spor foreldra sem missa barn.  Öll eftirvæntingin, löngunin og ástinn að sjá barnið sitt þroskast og vaxa sem verður svo aldrei annað en minning um lítið fallegt barn.  Að hlaupa 10km og þó það væri 1000km er það lítið miðað við þær raunir  <3